مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
سامرا امشب ز شب های دگر زیباتری در جلال و در شرف امّ القرای دیگری سر به سر لبریز از عطر گل پیغمبری جـنّـة الـفـردوس یا بـاغ محـمّـد پروری کعـبۀ دل قـبلۀ جان یا که شهر حـیـدری مهدی از تو تو دل از خلق دو عالم می بری هست و بود کـبـریـا را در بغل بگرفته ای جـان خـتـم الانـبـیـا را در بغل بگـرفته ای سامره امشب چو باغ لاله از هم وا شدی کعـبه را در بر گرفـتی قـبـلۀ دلها شدی با صفاتر از حرم خرّم تر از سینا شدی روحبخش روح عیسی طور صد موسی شدی نور بخش چشم خورشید جهان آرا شدی الله الله زادگــاه یــوسـف زهــــرا شــدی خـویـش را مـحـو جـمـال شاهد اقـبـال کن خـنـده زن با لالۀ خـنـدان نـرگس حال کن آخرین مرد قـیـام اهلبیت است این پسر وارث خـون تمام اهلبیت است این پسر گفتگوی صبح و شام اهلبیت است این پسر صاحب کـلّ مقـام اهلبیت است این پسر تیغِ بیرون از نیام اهلبیت است این پسر بلکه دست انتـقـام اهلبیت است این پسر انتـقـام خـون مظلـومان به دین اوست دین از شب مـیـلاد گـویـد یـا لـثـارات الحـسین عاشقان با بذل جان گلبانگ جانان بشنوید بانگ تبریک از خدای حیّ منّان بشنوید ذکر جاء الحق ز نخل و باغ و بستان بشنوید نام مـهـدی از زبان هـر مسلمان بشنوید وصف آن گل را ز مرغان خوش الحان بشنوید اهل قرآن از زبانش صوت قرآن بشنوید ســورۀ قــدر از دهـان او طـنـیـن انداخـتـه شـورهـا در آسـمـان و در زمین انـداخـتـه ایـن چــراغ آرزوی دودمــان آدم اسـت این نه یک آیت که درمعنی کتاب محکم است انبیا را اوّل است و اولیـا را خـاتم است این نه یک طفل زمینی پیر عرش اعظم است این مسیحای عزیز یازده عیسی دم است ای حکیمه احترامش کن که جان عالم است این همه بود و هم هست امام عسکری است همچو قرآن بر سر دست امام عسکری است ای عـروس بیت آل فـاطـمه مادر شدی مــادر تـنـهـا امـیـد آل پـیـغــمـبـر شدی عطر زهرایی گرفتی کوثر کـوثر شدی الله الله در پـسر زادن ز مـریم سر شدی بحر موّاج شرف را از شرف گوهر شدی آسـمـان احـمدی مـاهی خـدا منظر شدی حـبّــذا مـرآت ذات ذوالــجــلال آورده ای چارده معصوم را در یک جمال آورده ای ای کویر دل؛ بهار از ابر رحمت بار تو ای چراغ آفرینش روشن از رخسار تو ای صفـای انـتـظـار از دامن گـلـزار تو آفـتـاب آورده سـر بـر سـایـۀ دیـوار تـو شـهـریـارا؛ شهـریـاران بَـردۀ بـازار تـو عید ما یک لحظه، آن هم لحظۀ دیدار تو تیره گی ها عاقبت مغلوب نورت می شود شام صبح از نور خورشید ظهورت می شود باغـبـانـا تشنه گـلـهـای بهارت تا به کی حملۀ باد خـزان بر لاله زارت تا به کی زاغ های زشت گرد شاخسارت تا به کی آفتاب کعـبه، کعبه بی قـرارت تا به کی چـشم مظلومان عالم اشکبارت تا به کی پرچـم ثاراللّهی چشم انتظارت تا به کی کی شود عدل تو در کـلّ زمین کامل شود با ظهـورت آیـۀ اکـمـال دیـن کـامـل شود ای خدا را دست و بازو دست بر شمشیر کن آیـۀ فـتـحـاً مـبـیـن را بر همه تفسیر کن آفـریـنـش را پُر از گـلـواژۀ تـکـبـیر کن سرکشان را دست وپا در حلقۀ زنجیر کن کلّ عالم را به تیغ عدل خود تسخیر کن نور عـاشورائیان را نور عـالـمگـیـر کن ای خدا را دست قدرت ای علی را نور عین تا به کی فریاد ما این الحسن این الحسین یـابن طاهـا داد دنـدان پـیـمـبـر را بگیر داد عترت؛ داد قرآن؛ داد حـیدر را بگیر داد احمد؛ داد محسن؛ داد مـادر را بگیر داد زیـنـب؛ داد ثـارالله اکـبـر را بـگـیـر همچو قرآن در بغل آن جسم بی سر را بگیر انتـقـام اکـبر و عبّاس و اصغـر را بگیر زیر و رو کن کاخ استـبداد و حکم داد کن از اسـارت عـمّـه هـای خویش را آزاد کن سیّـدی انـسـیّـةُ الـحـورا صدایت می زند بین آن دیوار و در زهرا صدایت می زند صحنۀ خونین عـاشورا صدایت می زند دور مقـتـل زینب کـبرا صدایت می زند کودکی در دامن صحرا صدایت می زند تشنه ای گم کرده سقّا را صدایت می زند ای ظهورت بر همه میـلاد هم عـهدی بیا نخل «میثم» می زند فـریـاد یا مهـدی بیا |